دیابت چیزی است که زیاد در موردش شنیده ایم، بنابراین برخی از ما ممکن است کاملا فراموش کنند که دو نوع از این بیماری وجود دارد..
دیابت نوع ۱ بیماری خودایمنی است طوری که فرد مبتلا، دچار کمبود انسولین است. افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ نمی توانند از انسولین خود به درستی استفاده کنند، دلیلش هم می تواند تولید ناکافی انسولین و مقاومت سلول هایشان به انسولینی که می سازند باشد.
امروز در این مقاله از ماورای سلامت نکات خیلی مفید و عملی و کاربردی را برای شما در نظر گرفته ایم.
دیابت نوع ۱ تا حدود زیادی مشکلی ژنتیکی است اما از آنجا که همه دوقلوهای یکسان به دیابت مبتلا نمی شوند، ما فکر می کنیم قرار گرفتن در معرض برخی از عوامل محیطی می تواند باعث تحریک واکنش ایمنی شود که در نهایت باعث از بین رفتن سلول های تولید کننده انسولین پانکراس می شود. از سوی دیگر دیابت نوع ۲ جزء ژنتیکی قوی تری دارد که از تعامل پیچیده ژن ها و محیط ناشی می شود. کسی که نزدیکان درجه اولش به دیابت نوع ۲ مبتلا باشند، ۵ تا ۱۰ برابر نسبت به کسی دیگر با همان سن و وزن اما بدون سابقه خانوادگی دیابت نوع ۲ در خطر قرار دارد.
براساس آخرین تحقیقات، تعداد افراد دیابتی در دنیا رو به افزایش است و متاسفانه تعداد بسیاری از آنها حتی نمی دانند به این بیماری مبتلا هستند. هر دو نوع دیابت نوع ۱ و نوع ۲ رو به افزایش هستند و ۹۵ درصد از مبتلایان به دیابت نوع ۲ را افراد بزرگسال تشکیل می دهند. دیابت نوع ۲ در میان کودکان بسیار نادر است، اما با رسیدن به دوران بلوغ احتمال ابتلا به آن افزایش می یابد.
آقایان بیشتر از خانم ها در خطر ابتلا به هر دو نوع این دیابت ها هستند. هر دو جنسیت در دوران کودکی به یک اندازه تحت تاثیر دیابت نوع ۱ قرار می گیرند. اما وقوع این بیماری در میان بزرگسالان مرد، بیشتر از بزرگسالان زن است. احتمال ابتلا به دیابت نوع ۲ در مردان کمی بیشتر از زنان است که این ممکن است به دلیل عوامل سبک زندگی، وزن و توزیع چربی در بدن باشد.
هر دو نوع این بیماری ها ممکن است در هر سنی گسترش پیدا کنند اما در حالی که برای پیشگیری از دیابت نوع ۱ راه شناخته شده ای وجود ندارد، دیابت نوع ۲ با تغییراتی ساده در برنامه غذایی و سبک زندگی قابل پیشگیری است. حتی شواهدی وجود دارد که ثابت می کند دیابت نوع ۲ را می توان درمان کرد و به حالت عادی بازگرداند.
از آنجا که بیماران دیابت نوع ۱ قادر به تولید انسولین نیستند، این هورمون باید به آنها تزریق شود تا بتوانند برای دریافت انرژی گلوکز ( قند ) جذب کنند. داروهای خوراکی فراوانی برای درمان دیابت نوع ۲ وجود دارد، با این حال اگر این بیماری به پیشرفت خود ادامه دهد این بیماران نیز مجبور به دریافت انسولین می شوند. از دیابت نوع ۲ می توان پیشگیری کرد و با ورزش، رژیم غذایی و تثبیت وزن سالم، آن را به تاخیر انداخت.
درمان دیابت نوع ۱ می تواند چالش برانگیز باشد. بیمار دچار کمبود شدید انسولین است است و باید تمام عمر تحت انسولین درمانی باشد. انسولین را از طریق انجام چندین تزریق زیرپوستی در روز و یا با استفاده از پمپ انسولین کنترل می کنند. پمپ انسولین دستگاهی است که طی ۲۴ ساعت شبانه روز، به مرور انسولین وارد بدن می کند. دوز انسولین دریافتی باید به خوبی با مقدار غذایی که خورده می شود و میزان فعالیت در طول شبانه روز مطابقت داشته باشد. پیشرفت های قابل توجهی در انسولین و دستگاه های تزریق انسولین حاصل شده است اما متعادل نگه داشتن سطح انسولین برای فرد دیابتی همچنان مسئولیتی چالش برانگیز است.
با وجود اینکه هر دو نوع دیابت، بیمار را در معرض عوارضی مانند آسیب به کلیه ها، چشم ها، قلب و مغز قرار می دهد اما برای تشخیص آن حتما نباید منتظر بروز این مشکلات بود. قند خون کنترل نشده به مرور منجر به بروز عوارض می شود. دیابت بیماری پیشرفت کننده ای است که حتی برای کسانی که سبک زندگی عالی دارند اتفاق می افتد. وقتی مراجعه مرتب به پزشک داشته باشید ( هر سه ماه ) او می تواند الگوی قند خونتان را چک کند و توصیه هایی برای بهبود سبک زندگی ارائه کند، پیش از اینکه قند خون از کنترل خارج شود. با کنترل مناسب دیابت، بیمار قادر خواهد بود زندگی سالم، شاد و طولانی بدون هیچگونه عوارضی داشته باشد.
