انواع کودک آزاری و درمان آن

کودک آزاری نتیجه آسیب رساندن فیزیکی، کلامی یا جنسی می باشد. با وجود اینکه کودک آزاری، به نظر می‌رسد بایستی شکلی از عمل باشد که روی کودک اجرا شود، مثال هایی نیز وجود دارند که با کاری نکردن و واکنشی نداشتن باعث کودک آزاری می‌شوند، مثل توجه نکردن. خانه هایی که در آنها افرادی باشند که از مسائلی مثل اعتیاد به الکل، سؤ مصرف مواد یا خشونت رنج می‌برند، اثبات شده است که کودک آزاری در آنها بیشتر از خانه هایی که درگیر این مسائل نیستند رخ می‌دهد. نتایج کودک آزاری می‌تواند  به آسیب های کوتاه مدت و بلند مدت و یا حتی مرگ منجر شود. برخی کودکان ممکن است نسبت به این موضوع که قربانی کودک آزاری هستند ناآگاه باشند. کودک آزاری بسیار شایع است و می‌تواند در هر فرهنگ، نژاد و هر گروه درآمدی رخ دهد.

امروز در این مقاله از ماورای سلامت نکات خیلی مفید و عملی و کاربردی را برای شما در نظر گرفته ایم.

آزار فیزیکی شامل آسیب رساندن به کودک بصورت غیر تصادفی از به شکل هایی چون سوزاندن، کتک زدن یا شکستن استخوان ها می‌باشد. آزار کلامی شامل آسیب رساندن به کودک از طریق برای مثال تحقیر کردن یا تهدید به اقدامات فیزیکی یا جنسی می‌باشد. تروما(آسیب) عاطفی ناشی از چندین شکل کودک آزاری می‌باشد.

مطالعات نشان می‌دهند که از هر چهار دختر، یک نفر و از هر 8 پسر یک نفر تا قبل از سن 18 سالگی مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند و بطور تقریبی هر سال، از هر 20 کودک یک نفر مورد آزار فیزیکی قرار می‌گیرد. اگر یک کودک کوچک به صورت عمدی در معرض رابطه جنسی یا فعالیت های جنسی قرار گیرد که توانایی درک آن را نداشته و یا رضایتی به آن ندارد، این رفتار آزار جنسی کودک محسوب می‌شود. این رفتار شامل مواردی مثل لمس کردن غیر معقول سینه ها یا اندام جنسی کودک، نمایش دادن اندام جنسی خود به کودک، نوازش کردن از روی شهوت، تماس دهانی با آلت جنسی، دخول چه از ناحیه آلت و چه از ناحیه مقعد، همینطور مواردی مثل به نمایش گذاشتن اندام جنسی کودک، شهوت ناک نگاه کردن و در معرض دیدن فیلم های پورن قرار دادن کودک می‌شود.

بی توجهی به کودک هنگامی رخ می‌دهد که شخصی نیازهای اولیه و مهم زندگی را چه از روی عمد و چه از سر بی ملاحظگی بی اهمیت به سلامت کودک تأمین نکند. این می‌تواند شامل بی توجهی فیزیکی مثل دریغ کردن غذا، لباس، سرپناه و دیگر الزامات باشد. بی توجهی عاطفی شامل دریغ کردن عشق، آسایش یا مهربانی می‌باشد. بی توجهی پزشکی زمانی رخ می‌دهد که رسیدگی های پزشکی از کودک مضایقه می‌شود.

آزادی دینی تبدیل به یک نقطه مجادله‌ای در برخی موارد احتمالی کودک آزاری شده است. برخی ایالات به عنوان مثال به غفلت ها و بی توجهی های پزشکی را بخاطر برخی مخالفت های دینی مجاز می‌دانند. همچنین مثال هایی از رفتارهای شدید برخواسته از دین وجود دارد که در برخی کشورها مصداق کودک آزاری هستند اما در برخی دیگر تأیید شده اند.

علائم کودک آزاری

فهمیدن این که یک کودک مورد سؤ استفاده قرار گرفته همیشه ساده نیست. کودکانی که مورد آزار قرارگرفته اند اغلب می‌ترسند که شکایتی کنند چرا که آنها بیم آن را دارند که شاید مقصر شناخته شوند و یا اصلاً کسی حرف شان را باور نکند. علاوه بر آن، کسی که آنها را مورد آزار قرار داده ممکن است کسی باشد که بسیار عاشق او هستند و بخواهند از او مراقبت کنند. والدین اغلب قادر نیستند که نشانه های مورد آزار قرار گرفتن را تشخیص دهند، چرا که آنها ممکن است که نخواهند با این واقعیت مواجه شوند.

اگر این شک ایجاد شد که کودک ممکن است مورد سؤ استفاده جنسی قرار گرفته شده باشد، کودک بایستی هر چه سریع تر توسط یک پزشک متخصص مورد معاینه قرار بگیرد. این موضوع بسیار ضروری است که هر کودک آزار دیده ای بایستی یک دسترسی فوری به حمایت های تخصصی لازم و همینطور درمان داشته باشد؛ معاینه توسط پزشک نباید بخاطر هر دلیلی به تعویق بیفتد. بسیاری از نشانه های آسیب مربوط به سؤ استفاده جنسی موقت هستند. به طور ایده آل، معاینه باید ظرف 72 ساعت پس از رخداد یا مشاهده علائم انجام شود. همیشه یک آزمایش فیزیکی کامل باید انجام شود تا متخصص بتواند هر نشانه ای مربوط به آزار فیزیکی یا جنسی را مشاهده کند. این دو شکل از آزار و سؤ استفاده می‌توانند-و اغلب هم همین گونه است-با یکدیگر هم‌زمان وجود داشته باشند. هر چقدر آزار ادامه پیدا کند، احتمال بهبود و ریکاوری کامل فیزیکی و روحی کودک کاهش می‌یابد.

والدین بایستی به تغییرات غیرقابل توجیه در بدن یا رفتار کودک توجه کنند. یک معاینه رسمی فقط بایستی زمان انجام شود که والدین دلیل کافی برای مشکوک شدن به مورد آزار قرار گرفتن کودک شان داشته باشند. در غیر این صورت کودک ممکن است که دچار ترس شود. والدین باید نسبت به هریک از تغییرات زیر هوشیار باشند:

نشانه های آزار فیزیکی:

• هر آسیب یا جراحتی(کبودی، سوختگی، شکستگی، آسیب شکمی یا سر) که قابل توضیح نباشد

نشانه های آزار جنسی:

• رفتار هراسناک(کابوس، افسردگی، ترس های غیر عادی، تلاش هایی برای فرار)
• درد شکمی
• شب ادراری
• عفونت ادراری
• درد یا خونریزی در ناحیه تناسلی
• بیماری های انتقال یافته جنسی
• رفتارهای جنسی شدیدی که برای سن کودک نامناسب بنظر برسد

نشانه های آزار روحی:

• تغییر ناگهانی در اعتماد به نفس
• سر درد یا دل درد هایی که هیچ دلیل پزشکی ندارند
• ترس های غیر معقول، افزایش کابوس ها یا تلاش ها برای فرار کردن

نشانه های بی توجهی روحی:

• ناتوانی در اضافه کردن وزن(خصوصاً در نوزادان)
• رفتار شدیداً خون گرم و مهربان(از سر ناچاری و ناامیدی)
• اشتهای سیری ناپذیر یا دزدی غذا

علل شکل‌گیری

ترکیبی از عوامل فردی، رابطه ای، جمعی و اجتماعی در خطر بدرفتاری یا سؤ استفاده از کودکان نقش دارند. کودکان هرگز بابت ضربه ای که از آسیب می‌خورند مقصر و مسئول نیستند، ولی مشخص شده است که ویژگی های فردی خاصی موجب افزایش ریسک مورد بدرفتاری قرار گرفتن هستند. ریسک فاکتورها یا عوامل خطر، فاکتورهای دخیل هستند، نه علل مستقیم.

نمونه هایی از عوامل خطر را در زیر مشاهده می‌کنید:

• معلولیت ها یا عقب ماندگی های ذهنی در کودک که مسئولیت سرپرست را بیشتر می‌کند
• انزوای اجتماعی خانواده ها
• کمبود درک والدین از نیازها و رشد کودک
• سابقه سؤ استفاده خانگی والدین
• فقر و دیگر وضع های نامساعد اجتماعی-اقتصادی مثل بیکاری
• بی‌نظمی، انحلال و خشونت خانوادگی شامل خشونت پارتنر صمیمی(همسر یا پارتنر فعلی یا سابق)
• کمبود انسجام در خانواده
• سؤ مصرف مواد در خانواده
• والدین تنها(مطلقه یا دلیل دیگر)، جوان یا ناتنی
• ارتباطات ضعیف میان والدین و کودک و تعاملات منفی
• والدینی با افکار و روحیاتی که بدرفتاری را حمایت می‌کنند
• استرس و پریشانی والدین شامل افسردگی یا دیگر مسائل مربوط به سلامت روان
• خشونت جامعه

درمان

اگر کسی مشکوک شد که کودکی مورد آزار قرار گرفته است بایستی با یک متخصص اطفال یا یک آژانس حفاظت از کودکان محلی برای کمک تماس بگیرد. تمامی پزشکان قانوناً ملزم هستند که تمامی موارد مشکوک به سؤ استفاده یا بی‌توجهی را به مسئولین مربوطه گزارش دهند. آنها همچنین می‌توانند یک تراپیست را معرفی کنند و اطلاعات اساسی و لازم را برای محققان امر فراهم کنند. دکترها همچنین امکان دارد که در دادگاه برای دریافت حفاظت قانونی از کودک شهادت دهند تا کمک کنند که شخصی را در سؤ استفاده جنسی دست داشته است را به صورت جنایی مورد پیگرد قانونی قرار دهند.

بدون توجه به ماهیت و نوع سؤ استفاده، گام ها بایستی به صورت فوری برداشته شوند تا گزارش داده شده و تقاضای کمک شود. به تأخیر انداختن گزارش دهی باعث می‌شود که شانس کودک برای ریکاوری و بهبود کامل کمتر شود.

اگر کودک مورد آزار قرار گرفته باشد، می‌تواند از خدمات متخصصین حاذق سلامت روان بهره ببرد. والدین و دیگر اعضای خانواده توصیه خواهند شد که پیگیر مشاوره باشند تا بتوانند حمایت و آسایشی که کودک نیاز دارد را فراهم سازند. اگر کسی در خانواده مسئول آزار دیدن کودک است، یک متخصص سلامت روان حرفه ای می‌تواند او را نیز با موفقیت درمان کند.

اگر کودکی مورد آزار قرار گرفته باشد، ممکن است که والدینش تنها کسانی باشند که قادر به کمک او باشند. هرگز در گزارش دهی موارد مشکوک تأخیر نکنید. منکر شدن مسئله، فقط شرایط را بدتر می‌کند. در هر کیسی مربوط به سؤ استفاده از کودکان، امنیت کودک کوچک آزار دیده مهمترین دغدغه خواهد بود. او باید در محیطی امن و خالی از پتانسیلی برای ادامه آزار باشد.

در بیشتر موارد، کودکانی مورد آزار یا بی توجهی قرار گرفتند بیشتر از ضربه روحی رنج می‌برند تا ضربه فیزیکی. کودکی که مورد سؤ استفاده قرار گرفته است یا به شکل دیگر مورد بد رفتاری قرار گرفته است، ممکن است که افسرده شده یا رفتارهای خودکشی گونه، گوشه گیری یا خشونت باری را در خود رشد دهند. کودکان بزرگ تر ممکن است از الکل یا مواد مخدر استفاده کنند، برای فرار تلاش کنند یا از دیگران سؤ استفاده کنند. هر چقدر کودک دارای سن کمتری باشد و رابطه اش با فرد سؤ استفاده گر نزدیک تر باشد، ضربه های روحی نیز شدید تر و جدی تر خواهد بود. در بزرگسالی، ممکن است که مشکلاتی را در حوزه ادواج و رابطه جنسی تجربه کنند و افسردگی  یا رفتارهای خودکشی محور را از خود بروز دهند. با درمان و مداخله زود هنگام، ممکن است که بتوان از این نتایج دوری کرد.