دوریان یتس (Dorian Yates)؛ مصاحبه با ابر قهرمان بدون حاشیه بدنسازی
دوریان یتس (Dorian Yates) تنها ورزشکار حرفهای و بدنساز انگلستانی است که موفق شد شش بار به جایزه مستر المپیا دست پیدا کند. همین دستاورد بود که دوریان یتس را نسبت به دیگر بدنسازان انگلستانی متمایز میکرد و به اوج شهرت رساند.
هر ورزشکار و بدنسازی برای اینکه مسیر موفقیت و قهرمانی را با فراز و نشیب کمتری طی کند، نیاز به گوشدادن و عملکردن به نکات و آموزه حرفهایها و کارکشتههای رشته مورد علاقهاش دارد. مطلبی که در ادامه میخوانید، به جرأت میتوانیم بگوییم که اولین مصاحبه رسمی دوریان یتس است که در سایتهای بدنسازی منتشر شده. قطعا نکات آموزنده زیادی را میتوانید از زبان خود دوریان یتس بشنوید.
امروز در این مقاله از ماورای سلامت نکات خیلی مفید و عملی و کاربردی برای شما در نظر گرفته ایم.
کارنامه حرفهای و درخشان دوریان یتس
دوریان یتس یکی از بدنسازان فوق حرفه ای و متخصص این رشته به حساب میآید. بهطوریکه قبل از اینکه دوریان موفق به دریافت اولین جایزه مستر المپیای خود شود، تمامی مقالات در زمینه تمرین، تغذیه و روانشناسی ورزش بدنسازی را مطالعه کرده و مقاله و نوشته علمی ای نبود که او ندیده باشد!
یتس بدنساز شناخته شده ای است که بیش از ۱۵ رکورد حرفه ای و سابقه قهرمانی داشته و در این بین دو بار هم مقام دومی مسابقات را کسب کرده است. یتس در مزرعه کوچکی چشم به جهان گشود و در سن ۱۳ سالگی بعد از اینکه پدر خود را از دست داد مجبور شد تا به همراه خانواده اش به بیرمنگام مهاجرت کند.
دوریان یتس در سال ۱۹۸۳ ورزش کردن راشروع نمود و از همان ابتدا به تمرینات HIIT (تمرینات شدت بالا) علاقه زیادی پیدا کرد. او معتقد بود نهایت تحریک عضلانی تنها با تمرینات کوتاه و شدت بالا ممکن است. نیازی به انجام تمرینات طولانی مدت نیست و وقت گیر نیست.
یتس به قدری قدرتمند بود که به او لقب «سایه» (The Shadow) داده بودند. علت نام گذاری او با این عنوان به نحوه حضور او در مسابقات بازمی گردد. دوریان یتس به صورت غیرمنتظرهای در همه رقابت های بدنسازی ظاهر میشد و عنوان قهرمانی را از آن خود میکرد، به همین خاطر به او لقب سایه دادند.
نکته جالب در مورد رفتار و اخلاقیات دوریان یتس این بود که بینهایت از حاشیهها دوری میکرد. تا جایی که چندین پیشنهاد و قرارداد فوقالعاده با شرکتهای بزرگ مکمل را رد کرد و از مصاحبه های تلویزیونی و مصاحبه ها فراری بود. او ترجیح می داد بیشتر تمرکز خود را روی تمریناتش بگذارد. به همین خاطر یافتن مصاحبهای از یتس داخل سایتهای بدنسازی تقریباً کار غیرممکنی است!
دوریان یتس در کارنامه خود سابقه ۶ بار قهرمانی مسابقات المپیا را داشته و بعد از آن به علت آسیبدیدگیهای جدی که شامل پارگی جلوبازو و پشت بازو میشد، ورزش حرفهایاش را به کلی کنار گذاشت و به سراغ کارآفرینی رفت. پس از پایان رقابتها به دنبال راهاندازی کسب و کار در رشته مورد علاقه خود یعنی بدنسازی رفت.
یتس ابتدا باشگاهی خریداری کرد. سپس تعداد باشگاههایش را به چهار شعبه گسترش داد. پس از آن نیز شرکت تولیدی مکملهای پروتئینی و افزایش وزن خودش را راه انداخت. بعد از آن نیز شرکت دیگری تأسیس نمود که در آن مکمل های پروهورمون و هورمون های پپتیدی را تولید نمود.
درنهایت این شرکت را نیز کنار گذاشت و برای تأسیس شرکت سوم خود اقدام نمود. در این شرکت نیز کار جدیدی راه اندازی کرد و شروع به تولید دی وی دی های آموزشی ورزشی و مکملهای قبل از ورزش نمود.
افتخارات دوریان یتس در رشته بدنسازی
- مقام هفتمی رقابت های جهانی در دسته سنگین وزن ۱۹۸۵
- مقام اول مسابقات قهرمانی بریتانیا ۱۹۸۶
- مقام اول دسته سنگین وزن و اورال قهرمانی بریتانیا ۱۹۸۸
- مقام دومی مسابقات شب قهرمانان ۱۹۹۰
- مقام اولی شب قهرمانان در سال ۱۹۹۱
- مقام دومی مسابقات مستر المپیا ۱۹۹۱
- مقام اولی رقابت های پریکس انگستان ۱۹۹۱
- مقام اولی مستر المپیا ۱۹۹۲
- مقام اولی رقابت های پریکس ۱۹۹۲
- مقام اولی مستر المپیا ۱۹۹۳
- مقام اولی مستر المپیا ۱۹۹۴
- مقام اول رقابت های پریکس اسپانیا ۱۹۹۴
- مقام اول رقابت های پریکس آلمان ۱۹۹۴
- مقام اول رقابت های پریکس انگلستان ۱۹۹۴
- مقام اول مستر المپیا ۱۹۹۵
- مقام اول مستر المپیا ۱۹۹۶
- مقام اول رقابت های پریکس اسپانیا ۱۹۹۶
- مقام اول رقابت های پریکس آلمان ۱۹۹۶
- مقام اول رقابت های پریکس انگلستان ۱۹۹۶
- مقام اول مستر المپیا ۱۹۹۷
مصاحبه با دوریان یتس ابر قهرمان بدون حاشیه بدنسازی
سؤال 1 : ممکن است برایمان توضیح دهید که چگونه بدنسازی را شروع کردید؟ آیا انجام تمرینات شدتی در تمامی دوره حرفهای شما ثابت بود؟
همیشه سبک تمرینات من (تمرینات شدت بالا با ستهای کم و نهایت تلاش) اینگونه بود، بنابراین از ابتدای شروع بدنسازی تا رسیدن به موفقیت هایم تغییرات زیادی در سبک تمرینی ام نداشتم. البته از سال ۱۹۹۲ به بعد کمی آن را کمتر کردم، قبل از آن دو ست داشتم و تا نهایت خستگی و کم آوردن به تمریناتم ادامه میدادم. شاید خیلی از افرادی که داخل مجلات من را دنبال میکردند، شگفت زده شوند.
داخل مجلات همیشه نوشته شده بود دوریان تنها از یک ست استفاده میکند. خیر، بنده از یک ست برای هر حرکت استفاده نمیکنم، بلکه از یک ست تا حد خستگی استفاده میکنم. ابتدا سراغ ست های گرم کردن می روم و اینکه در ادامه تمرین به چه نحوی جلو بروم کاملاً بستگی به خود تمرین و برنامه همیشگی ام دارد. ایده اصلی من در تمرین گرم کردن و آمادهکردن عضله برای ستهای بینهایت است.
چون از اینجا به بعد است که تازه جزء تمرین حساب میشود، باید فشاری به عضله وارد بیاید که قبلاً تجربه نکرده باشد. حقیقت تمرین همین فشار است که باعث بزرگتر و قویترشدنِ عضلات خواهد شد. قبل از سال ۱۹۹۲ دو ست تا حد خستگی داخل برنامه تمرینیام بود، دو ست برای گرم کردن داشتم و سپس یک ست را تا حد خستگی پیش می بردم. سپس سنگینی وزنه را ۵ تا ۱۰ درصد سبک تر انتخاب میکردم و ست بعدی تا حد خستگی را شروع میکردم.
بهعنوان مثال، با وزنه ۴۵ کیلویی نهایتاً تا ۶ تا ۸ تکرار خسته می شدم، بعد در ست بعدی به خاطر خستگی دیگر نمی توانستم ۶ تا ۸ تکرار داشته باشم. در نتیجه باید سنگینی وزنه را کمتر می کردم. بعدها فقط یک ست تا حد خستگی را داخل برنامه ام می گذاشتم.
سؤال 2: به نظر شما ریکاوری سمت دیگر معادله تمرینات شدت بالا است؟
بله، همه چیز فقط تمرین سخت و دشوار نیست. اگر شما ستهای طولانی داشته باشید و به سراغ وزنههای بیشازحد سنگین بروید، بدنتان تمام زمانش را صرف بازسازی خودش خواهد کرد و نتیجهای از تمرینتان نخواهید گرفت.
سؤال 3: امکان دارد اولین برنامهای که برای شروع بدنسازی سراغش رفتید را برایمان بازگو کنید؟
من تمام نوجوانیام را صرف تمرینات بیهوده کردم و تمرینات اصولیام از سن ۲۱ سالگی شروع شد. قبل از سن ۲۱ سالگی مطالعات خیلی زیادی داشتم و مقالات مایک منتزر (Mike Mentzer)، آرتور جونز (Arthur Jones) و دیگر نویسنده های مطرح رشته بدنسازی را مطالعه میکردم و نهایتاً به یک برنامه بدنسازی رسیدم که برایم حسابی جواب میداد. مثلاً بعد از خواندن مقالهها متوجه شدم که به خاطر تمرینات بیش از چهار روز در هفته دچار بیش تمرینی شدهام.
سؤال 4: خیلی دشوار است که بخواهیم بگوییم شما مسیر را اشتباه میرفتید. چون سیستم تمرینیتان بهخوبی برایتان جواب داد و نهایتاً قهرمانی مستر المپیا را گرفتید.
بله، اما چیزی که متوجه شدم این بود تا زمانیکه عنوان مستر المپیا را به خودم اختصاص ندادم، مردم زیاد به من گوش نمیدادند. وقتی بهعنوانی رسیدم، تازه در کانون توجهها قرار گرفتم. زمانهای استراحت متفاوتی را در تمریناتم تجربه کردم. ۵، ۶ یا حتی ۷ روز دور بودن از باشگاه را چشیدم. به شما هم پیشنهاد میکنم از تمرین بیشازحد فاصله بگیرید. به جای آن سعی کنید دانشتان را بالا ببرید.
زمانیکه تازه بدنسازی را شروع کردم از تمرینات برای مبتدیها استفاده میکردم: سه روز در هفته، سه ست این حرکت را انجام بده و سه ست آن یکی حرکت را تکرار کن. سپس سراغ تمرینات سطح متوسط میرفتیم و میشد چهار هفته، در چهار ست این تمرین را داشته باش.
سپس در سطح پیشرفته : ۶ روز در هفته، ۲۰ ست مجموعاً تمریناتت را تکرار کن و حتی بعضی از روزها دو روز تمرین کن. حقیقت این موضوع این است که به عنوان یک شخص مبتدی می توانید گاهی اوقات بیشتر و با وزنه های سنگین تر تمرین کنید.
فرض کنید تازه تمرینات بدنسازی تان را شروع کنید. بر روی سه ست اسکوات با وزنه ۴۵ کیلویی تمرکز کنید. این تمرین باعث میشود تا فشار بیشتری به بدنتان وارد شده و پیشرفت داشته باشید. نکته دیگری که باید بگویم این است که برفرض ۶ سال از روز اول تمرین تان گذشت و شما می توانستید اسکوات ۱۸۰ کیلویی بزنید. این تقریباً ۴ برابر وزنه ای است که روز اولتان بلند میکردید و برابر است با فشار بیشتری که به بدنتان وارد می کنید.
اما یادتان باشد سیستم ایمنی بدن، اعصاب و سیستم ریکاوری بدن شما همان سیستم روز اول تمرین تان است و پیشرفتی نداشته است. در نتیجه سرعت ریکاوری بدنتان تغییری نکرده است و نباید بیش از حد به بدنتان فشار بیاورید. بهعنوان نکته آخر، یک ست اسکوات ۱۸۰ کیلویی فشار بیشتری نسبت به سه ست ۴۵ کیلویی به بدنتان وارد خواهد آورد. درنتیجه با پیشرفته تر شدن و جلوتر رفتن باید از سنگینی وزنه ها کم کنید.
سؤال 5: پس میتوانیم بگوییم هرچقدر پیشرفت میکنید، رشدتان کمتر میشود؟
بله، در شش ماه اول بازخوردهایی که از ورزش میگیرید، خیلی بیشتر است. به نظر من بیشترین پیشرفت افراد در ۱۲ ماه اول شروع بدنسازی است.
به همین خاطر بعد از این مدت باید هوشمندانه تر عمل کنید. چون در شروع تمرین، بدنتان وارد فرایند جدیدی شده و زودتر جواب می دهد، اما با گذشت زمان دیگر بدنتان به خیلی چیزها عادت خواهد کرد. اما بسیاری از بدنسازان اشتباه می کنند و فقط باشگاه می آیند و می روند.
سؤال 6: یعنی بدن شما اول با رویکرد چند- ستی بهتر جواب میداد بعد با پیشرفتتان ستها را کمتر کردید؟
برنامه ورزشی روزمره من به این سبک بود که تمریناتم را به مدت سه روز در هفته همراه با سیستم اسپلیت، دو روز هفته پیش ببرم. بیشتر افراد برنامه اسپلیت چهار روز در هفته داشتند: یعنی روزهای دوشنبه، سه شنبه، پنجشنبه و جمعه ورزش میکردند.
من هم سیستمهای تمرینی زیادی را امتحان کردم. ولی سبکی که برای بنده جواب داد، این بود که هر عضلهام را در فاصله مثلاً ۹ روز حداقل دو بار تمرین بدهم. در نتیجه هر عضله بهصورت میانگین چهار یا پنج روز فرصت برای استراحت کردن داشت. با گذشت زمان بازهم سیستم خود را تغییر دادم و هر هفت روز روی یک عضله کار میکردم که این باعث میشد تا زمان استراحتهایم طولانیتر شود.
شاید در آن زمان بیشتر تمرین میکردم، اما مدت تمرینهایم را هم کوتاه کرده بودم. موقع شروع تمرین، بدنم را به دو قسمت تقسیم کردم و سه روز در هفته با دو یا سه حرکت سراغ یکی از قسمتهای بدنم میرفتم.
اما اگر برنامه تمرینیتان را ۹ روزه بچینید، باید هر قسمت از بدنتان را دو بار در کل مدت ۹ روز تمرین بدهید. به این صورت، در مجموع چهار یا پنج روز استراحت برای هر قسمت در نظر گرفت اید که میزان خوب و قابل توجهی است.
سؤال 7: وقتی حرفهایتر شدید، تعداد ستها را کمتر کردید؟
بله، کمتر کردم. ولی هیچ کار افراطیای انجام نمیدادم. از ابتدا هم تعداد ستهایم کم بود. وقتیکه من تمریناتم را شروع کردم، بدنسازان حرفهای همانند آرنولد و لی هنی ۶ روز در هفته، ۲۰ ست تمرین میکردند. من هیچوقت این کار را نکردم، البته یک هفتهای این روش را امتحان کردم و فهمیدم گرفتار تمرین بیشازحد شدهام و با این شیوه به هیچ جایی نمیرسم.
وقتی چیزی برایتان جواب نمیدهد، هیچوقت جواب نخواهد داد. چون آرنولد این کار را میکرده، دلیل نمیشود که برای شما هم حتماً کارساز باشد. این کار احمقانه است که تمرینی که برایتان جواب نمیدهد را بارها و بارها تکرار کنید، چون داخل فلان مجله نوشته شده است.
سؤال 8: بهعنوان سؤال پایانی آقای دوریان آیا راه دیگری برای تفکیک عضلات را پیشنهاد میکنید؟ که بدنسازان بتوانند پیش از مسابقات انجام دهند؟
ترکیب تمرین و تغذیه در سه یا چهار هفته قبل از مسابقه اهمیت بسیار زیادی دارد. بنده شخصاً چند هفته مانده به مسابقه به خودم گرسنگی یا تشنگی نمیدهم.