اختلال اضطراب اجتماعی که برخی اوقات به عنوان ترس اجتماعی یا فوبیا اجتماعی شناخته می‌شود، یک نوعی از اختلال اضطراب است که موجب وحشتی شدید در تنظیمات اجتماعی می‌شود. افراد دارای این اختلال، مشکلاتی را در صحبت کردن با دیگران، ملاقات افراد جدید و حاضر شدن در دورهمی های اجتماعی تجربه می‌کنند. آنها از این موضوع که مورد قضاوت یا زیر ذره بین دیگران بروند می‌ترسند. این افراد ممکن است که متوجه باشند ترس شان غیر منطقی یا نامعقول است، ولی برای غلبه بر آن احساس ناتوانی می‌کنند.
امروز در این مقاله از ماورای سلامت نکات خیلی مفید و عملی و کاربردی را برای شما در نظر گرفته ایم.
اضطراب اجتماعی از خجالت کشیدن متفاوت است. خجالت معمولاً کوتاه مدت می‌باشد و زندگی فرد را مختل نمی‌کند. اضطراب اجتماعی پایدار و ناتوان کننده است. می‌تواند توانایی یک فرد در موارد زیر را متأثر کند:
- کار کردن
- حاضر شدن در مدرسه
- تشکیل رابطه نزدیک با افرادی خارج از خانواده
براساس گفته انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا (ADAA) تقریبا 15 میلیون آمریکایی بالغ دارای اختلال اضطراب اجتماعی هستند. نشانه های این اختلال از حدود سن 13 سالگی شروع به نمایان شدن می‌کند.
نشانه های اختلال اضطراب اجتماعی
برخوردهای اجتماعی ممکن است که باعث بروز علامت های زیر شود:
- سرخ شدن
- حالت تهوع
- تعرق شدید
- لرزیدن یا رعشه گرفتن
- اختلال در کلام
- منگی یا گیجی
- ضربان قلب سریع
و علائم روانشناسی شامل:
- نگرانی شدید درباره موقعیت های اجتماعی
- نگرانی از روزها و هفته ها قبل از یک رویداد
- اجتناب از حضور در وقایع اجتماعی یا در صورت اجبار برای حضور، محو شدن در پس زمینه
- نگرانی درباره خجالت زده شدن و آبروریزی در موقعیت های اجتماعی
- نگرانی راجع به مطلع شدن دیگران از استرس و اضطراب فرد
- نیاز به الکل برای مواجهه با موقعیت های اجتماعی
- جا ماندن از تحصیل یا کار به دلیل اضطراب
این عادی است که بعضی اوقات احساس نگرانی کنیم. اما وقتی که ترس یا فوبیای اجتماعی داشته باشید، یک ترس دائمی مربوط به قضاوت شدن یا تحقیر و مسخره شدن در مقابل دیگران همراه شماست. در این مواقع فرد ممکن است که از تمامی موقعیت های اجتماعی دوری کند، مثل:
- سؤال پرسیدن
- مصاحبه های کاری
- خرید کردن
- استفاده از سرویس های بهداشتی عمومی
- صحبت کردن پشت تلفن
- غذا خوردن در محیط های عمومی
نشانه های اضطراب اجتماعی ممکن است که در تمامی موقعیت ها رخ ندهد. احتمال دارد که فرد اضطراب محدود یا گزینشی داشته باشد. برای مثال، علائم ممکن است فقط زمانی ظاهر شوند که شما در حال غذا خوردن در مقابل دیگران هستید یا با یک غریبه در حال صحبت کردن هستید. اگر شرایط شما حاد باشد، ممکن است که در تمامی رخدادهای اجتماعی علائم به وقوع بپیوندند.
چه چیزی باعث به وجود آمدن اختلال اضطراب اجتماعی می‌شود؟
ریشه دقیق ترس اجتماعی ناشناخته است. با این حال، مطالعات اخیر، تئوری تأثیر عوامل محیطی و ژنتیکی را حمایت می‌کند. تجربه های منفی نیز می‌توانند در شکل گیری این اختلال شریک باشند مثل:
- قُلدری
- نزاع خانوادگی
- سؤ استفاده جنسی
ناهنجاری های فیزیکی مثل عدم تعادل سروتونین ممکن است در این موضوع دخیل باشد. سروتونین یک ماده شیمیایی داخل مغز می‌باشد که به کنترل خلق و خو کمک می‌کند. یک آمیگدال بیش فعال (ساختاری در مغز که کنترل پاسخ ترس و احساسات یا افکار اضطرابی را به عهده دارد) نیز ممکن است باعث ایجاد این اختلال شود.
اختلالات اضطراب می‌توانند در خانواده ها منتقل شوند. با این حال دانشمندان هنوز مطمئن نیستند که آیا به عوامل ژنتیکی وابسته است یا خیر. برای مثال، یک کودک به واسطه یادگیری رفتار یکی از والدین که دارای اختلال اضطراب است احتمال دارد که مبتلا شود. همچنین کودکان با رشد کردن در محیط بیش از اندازه کنترل شده یا محافظت شده می‌توانند مستعد ابتلا به اختلال اضطراب شوند.
تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی
هیچ آزمایش پزشکی برای تشخیص اختلال اضطراب اجتماعی وجود ندارد. درمانگر شما با بررسی توصیف علائم توسط شما، ترس اجتماعی را تشخیص می‌دهد. آنها همچنین می‌توانند با بررسی الگوهای رفتاری مشخصی به تشخیص ترس اجتماعی اقدام کنند.
در طول ویزیت ها، درمانگر از فرد می‌خواهد که علائمش را شرح دهد. آنها همچنین از فرد می‌خواهند که درباره شرایطی که موجب این علائم شده اند صحبت کند. معیارهای اختلالات اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر می‌باشد:
- ترس دائمی از موقعیت های اجتماعی به دلیل ترس از تحقیر شدن یا شرمگین شدن
- داشتن حس اضطراب یا پَنیک قبل از یک ارتباط اجتماعی
- باور به این که ترس های خودش غیر منطقی است
- اضطرابی که زندگی روزمره را مختل می‌کند
درمان اختلال اضطراب اجتماعی
چندین نوع از درمان برای اختلال اضطراب اجتماعی در دسترس می‌باشد. نتایج درمان بر روی هر فرد متفاوت است. برخی افراد فقط یک نوع از درمان را نیاز دارند اما بعضی دیگر ممکن است بیشتر از یک نوع روش درمان نیاز داشته باشند. درمانگر شما ممکن است که شما را به یک روان درمانگر ارجاع دهد. گاهی اوقات همان درمانگر اولیه توصیه به استفاده از دارو می‌کند.
گزینه های درمانی برای اختلال اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر است:
روان درمانی شناختی
این درمان به شما کمک می‌کند که چگونه اضطراب خود را از طریق ریلکسیشن و نفس کشیدن کنترل کنید و همچنین چگونه افکار منفی را با افکار مثبت جایگزین کنید.
مواجهه درمانی
این نوع از درمان به شما این امکان را می‌دهد که به جای فرار از موقعیت های اجتماعی، با آنها به طور تدریجی رو به رو شوید.
گروه درمانی
این درمان به شما کمک می‌کند که مهارت ها و تکنیک های اجتماعی را بیاموزید تا با مردم در شرایط اجتماعی ارتباط برقرار کنید. شرکت کردن در گروه درمانی در کنار افرادی که از مسئله ای مشابه با شما رنج می‌برند می‌تواند باعث شود که کمتر حس تنهایی در این موضوع را احساس کنید. به شما این شانس را می‌دهد تا از طریق نقش بازی کردن مهارت های خود را تمرین کنید.
درمان های خانگی شامل موارد زیر می‌شود:
پرهیز کافئین
خوراکی هایی مثل قهوه، شکلات و نوشابه تحریک کننده هستند و اضطراب را افزایش می‌دهند.
خواب کافی
حداقل هشت ساعت خواب در شب توصیه می‌شود. کمبود خواب می‌تواند ایجاد اضطراب کند و علائم ترس اجتماعی را بدتر کند.
متخصص درمان شما ممکن است در صورتی که شرایط شما با تراپی و تغییرات شیوه زندگی بهبودی پیدا نکند، داروی درمان اضطراب و افسردگی را برایتان تجویز کند. این داروها اختلال اضطراب اجتماعی را درمان نمی‌کند. با این حال می‌توانند علائم شما را بهبود بخشند و به شما کمک کنند که در زندگی روزمره بهتر عمل کنید. تا حدود سه ماه طول می‌کشد تا داروها بتوانند علائم شما را تغییر دهند.
داروهای پذیرفته شده از سوی سازمان غذا و دارو آمریکا (FDA) که برای درمان اختلال اضطراب اجتماعی بکار برده می‌شوند عبارتند از پاروکستین، زولفت و افکسور ایکس آر. دکتر با دُز پایینی از دارو درمان را شروع می‌کند و تدریجاً نسخه را افزایش می‌دهد تا از عوارض جانبی جلوگیری کند.
شایع ترین عوارض جانبی این داروها شامل:
- بی‌خوابی
- افزایش وزن
- ناراحتی معده
- کاهش میل جنسی می‌باشد
چشم‌انداز اختلال اضطراب اجتماعی
بنا بر گفته ADAA حدود 36 درصد از کسانی که به اختلال اضطراب اجتماعی مبتلا هستند تا پس از حداقل 10 سال از شروع شدن علائم و داشتن آنها، با هیچ متخصصی مشورت نمی‌کنند.
افراد دارای ترس اجتماعی ممکن است برای گذران کردن و کنار آمدن با اضطرابی که به واسطه ارتباط اجتماعی ایجاد می‌شود، بر مواد مخدر و الکل تکیه کنند. اگر درمان نشود، ترس اجتماعی می‌تواند منجر به رفتارهای پرخطر دیگری مثل موارد زیر شود:
- سؤ مصرف الکل و مواد مخدر
- تنهایی
- فکر خودکشی
دورنمای اضطراب اجتماعی با درمان خوب می‌باشد. روان درمانی، تغییر شیوه زندگی و دارو می‌تواند به بسیاری از افراد کمک کند که بر اضطراب خود فائق شوند و در موقعیت های اجتماعی فعال باشند.
ترس اجتماعی نباید زندگی شما را کنترل کند. با این حال ممکن است که هفته ها یا ماه ها به طول انجامد تا روان درمانی و یا دارو درمانی بتواند به شما کمک کند که آرام تر و در موقعیت های اجتماعی مطمئن تر شوید.
